Vandaag mijn laatste post vanuit het Unilever kantoor!
Vrijdag heb ik mijn stageverslag ingeleverd en mijn eindpresentatie gehouden. 's Avonds werd ik verrast met een groot verrassingsafscheidfeest in Sermoneta!
Alle foto's e.d. volgen nog, maar vandaag ben ik vooral druk met mijn computer leeghalen, bureau opruimen en afscheid nemen van iedereen.
De komende weken ga ik door Italie reizen, richting Sicilie. Vandaar dat het waarschijnlijk even rustig blijft op dit weblog ;)
Liefs!
maandag 30 juni 2008
donderdag 19 juni 2008
Nuttige zinnen om mij weer te verstaan als ik terug ben...
Het Italiaans is dé taal bij uitstek om stopwoordjes van over te nemen. Vandaar een stoomcursus Italiaans voor jullie, voor als ik weer terug ben! Dan kun je me nog een beetje volgen... (Dit is uiteraard de gecensureerde versie, voor de overige uitdrukkingen die ik heb overgenomen kun je me mailen ;) )
Dimmi! --- Zeg het mij!
Aspetta.... --- Wacht...
Ma perchè??? --- Maar waarom???
Che fico/che tosto--- Wat tof!
Fighissimo!! --- Supertof!!
Non ho fatto niente! --- Ik heb niets gedaan!
Ci vediamo! --- We zien elkaar!
Ma daaaaaiii!!! --- Kom op zeg!!!
Brutto stronzo, che cazzo vuoi fare? Baciarmi il culo? Brutto terrone di merda tornatene a casa tua! --- Vriendelijk verzoek om iemand uit het zuiden erop te wijzen dat hij aan het bumperkleven is.
Pronto! --- Hallo! (met opnemen van de telefoon)
Tot zover deze les....
Ciao! --- Doei!
Dimmi! --- Zeg het mij!
Aspetta.... --- Wacht...
Ma perchè??? --- Maar waarom???
Che fico/che tosto--- Wat tof!
Fighissimo!! --- Supertof!!
Non ho fatto niente! --- Ik heb niets gedaan!
Ci vediamo! --- We zien elkaar!
Ma daaaaaiii!!! --- Kom op zeg!!!
Brutto stronzo, che cazzo vuoi fare? Baciarmi il culo? Brutto terrone di merda tornatene a casa tua! --- Vriendelijk verzoek om iemand uit het zuiden erop te wijzen dat hij aan het bumperkleven is.
Pronto! --- Hallo! (met opnemen van de telefoon)
Tot zover deze les....
Ciao! --- Doei!
woensdag 18 juni 2008
Nederland in Italie
.... Zouden ze hier bitterballen hebben..?
... Het Leids studentenorkest Collegium Musicum heeft vast niet zo'n hippe smart!
vrijdag 13 juni 2008
Forza Olanda!
Ook al miste ik het grote Oranje-festijn, in een Italiaanse huiskamer op een geluksbrengende oranje bank omringd door 20 bijna huilende Italianen was het toch zeker ook een mooie overwinning!
Carlo vond het minder grappig dan ik....
Als troost heb ik de Italianen dan ook getrakteerd op een Hollands maal, na de nodige grondstoffen geimporteerd te hebben. Voor het show-element uiteraard mijn vlaggenjurkje uit de kast gehaald, waar ik na alle pasta, ijsjes en pizza nog maar nèt de rits van dichtkreeg! De zuurkool, rookworst, andijviestamp en pannenkoeken met schenkstroop werden in hoog tempo verorberd. Toen er als toetje hagelslag en ministroopwafeltjes op het ijs gingen was het natuurlijk helemaal feest.
Nu zit ik met dikke blauwe wallen al gapend achter mijn bureau, aangezien ik vorige en deze week in Rome op kantoor heb gewerkt op de Marketing-afdeling van Bertolli. (Oftewel, elke dag om 6 uur opstaan om me 1,5 uur op een van de gevaarlijkste wegen van Italie te begeven en ik 's avonds na de omgekeerde route om 9 uur de deur in het slot kon steken) Hier in Cisterna werk ik ook aan een groot project voor Bertolli, waardoor ik nu in het kader van mijn stage al vanuit drie verschillende perspectieven aan hetzelfde project heb kunnen werken. Helemaal FoodDesign. Nu ik nog maar twee (!) weken op kantoor hoef te verschijnen, begint het toch wel een beetje te kriebelen. Ik wil nog zoveel doen!
Gelukkig heb ik bijna de hele maand juli om de omgeving verder te verkennen. Met mijn brabbel-Italiaans zou ik zelfs een beetje kunnen converseren met vreemdelingen en ik heb al hier en daar contacten waar ik een nachtje op de bank kan doorbrengen.
Iemand nog tips voor wat ik gezien moét hebben in Italie?
Ciaooo
Carlo vond het minder grappig dan ik....
Als troost heb ik de Italianen dan ook getrakteerd op een Hollands maal, na de nodige grondstoffen geimporteerd te hebben. Voor het show-element uiteraard mijn vlaggenjurkje uit de kast gehaald, waar ik na alle pasta, ijsjes en pizza nog maar nèt de rits van dichtkreeg! De zuurkool, rookworst, andijviestamp en pannenkoeken met schenkstroop werden in hoog tempo verorberd. Toen er als toetje hagelslag en ministroopwafeltjes op het ijs gingen was het natuurlijk helemaal feest.
Nu zit ik met dikke blauwe wallen al gapend achter mijn bureau, aangezien ik vorige en deze week in Rome op kantoor heb gewerkt op de Marketing-afdeling van Bertolli. (Oftewel, elke dag om 6 uur opstaan om me 1,5 uur op een van de gevaarlijkste wegen van Italie te begeven en ik 's avonds na de omgekeerde route om 9 uur de deur in het slot kon steken) Hier in Cisterna werk ik ook aan een groot project voor Bertolli, waardoor ik nu in het kader van mijn stage al vanuit drie verschillende perspectieven aan hetzelfde project heb kunnen werken. Helemaal FoodDesign. Nu ik nog maar twee (!) weken op kantoor hoef te verschijnen, begint het toch wel een beetje te kriebelen. Ik wil nog zoveel doen!
Gelukkig heb ik bijna de hele maand juli om de omgeving verder te verkennen. Met mijn brabbel-Italiaans zou ik zelfs een beetje kunnen converseren met vreemdelingen en ik heb al hier en daar contacten waar ik een nachtje op de bank kan doorbrengen.
Iemand nog tips voor wat ik gezien moét hebben in Italie?
Ciaooo
maandag 19 mei 2008
L'estate è comminciato!
Ik ben momenteel nòg aan het uitbuiken van afgelopen zondag: de eerste barbecue van het seizoen! En helemaal op z'n Italiaans: het begon om 12 uur 's middags (want bbq-en is een lunch-aangelegenheid), de tafel stond vol met heerlijkheden als gegrilde gemarineerde aubergine, een paprikasalade waar de nodige knoflook in zat en natuurlijk bergen mozzarella, tomaatjes en de nodige flessen wijn. Na afloop viel mijn zelfgebakken appeltaart, met dank aan Maaike's succesrecept, helemaal in de smaak (hoewel de Italianen stug strudel bleven zeggen in plaats van appeltaart). Toen we om de spijsvertering te stimuleren een potje gingen volleyballen in de zon kreeg ik het ultieme hooglente/beginzomergevoel: zelfs de cactussen staan in bloei!
De zomer is nu toch echt begonnen!
De zomer is nu toch echt begonnen!
dinsdag 6 mei 2008
Una storia lunga...
Zoals mijn lieve zus al opmerkte is het inderdaad geen snel vervolg op de korte update.... Daarom zal ik jullie vandaag trakteren op een lekker lang verhaal met visuele ondersteuning!!
Om te beginnen....
...Het weekend van 11-13 april kwam mijn klasgenootje Gerty (die bij Barilla in Parma stageloopt) gezellig naar Latina. Ondanks de logistieke problemen (en ik dacht dat het openbaar vervoer in Nederland al te wensen overliet....) toch een paar keer in Rome beland waar we van het lekkere weer hebben genoten. Als we allebei hard genoeg oefenen kunnen we volgend schooljaar lekker in het Italiaans converseren met elkaar!
Het bewijs ;)
Helaas was ook dat weekend mijn portemonnee gestolen in Rome. In mijn portemonnee zat mijn Nederlandse rijbewijs en omdat deze alleen in persoon in Nederland vervangen kan worden (en ik nog nèt niet vloeiend genoeg Italiaans kan om dit aan het lokale politiekorps uit te leggen), moeten mijn vakantieplannen drastisch wijzigen. Gelukkig heb ik intussen nieuwe bankpasjes ontvangen en zowaar binnen een week al een nieuwe codice fiscale! (is een soort Italiaans sofinummer) Af en toe verrast de Italiaanse overheid (eeeeellenlange bureaucratie) me: het kan dus ook snel!
... 16 april was ik door mijn baas uitgenodigd om deel te nemen aan een zakenetentje. Hoewel ik normaal niet zo goed met hem overweg kan, was hij een ander persoon: vol enthousiasme vertelde hij me onderweg in de auto over de geschiedenis van de omgeving, hoe de verschillende dorpjes aan hun naam komen, en af en toe ook wat dubieuzere commentaren over wat Mussolini allemaal voor goeds voor de regio heeft gedaan en de salsalessen die hij heeft genoten in zijn jongere jaren. In het visrestaurant in Latina Lido (strand!) heb ik van de locale specialiteiten genoten, samen met een internationaal, doch overwegend Nederlands gezelschap van Quality & Safety.
... Intussen waren mijn lieve ouders gearriveerd in Rome, die ik dan ook het lange weekend van 18-20 april heb opgezocht. Zelf hebben zij hier een fotoverslag. Dit was voor mij eigenlijk de eerste keer om flink te sightsee-en, dus we hebben lekker veel gezien. Nu vind je ook op elke straathoek in Rome minstens een heeeeele grote kerk met een ontzettende pracht en praal van binnen en buiten, dus er was genoeg te zien en doen. Ook heb ik onder het genot van een ijsje tijdens een heerlijke wandeling in Villa Borghese (gigantisch stadspark) mijn toekomstplannen besproken. Dat gaat toch altijd het best met paps en mams ;)
Na mijn ouders verder op te leiden in Italiaanse gewoonten (pizza eet je met je handen, cappuccino bestel je alleen voor 11 uur 's ochtends) was het al weer veel te snel tijd om de trein terug te nemen.
Het lekkerste ijs van Roma
.... Intussen was ik er in het hotel achter gekomen dat ik naast de fantastische Italiaanse kanalen (Natuurlijk RaiUno t/m RaiTre, Canale Italia (Italiaanse smartlappen en dubieuze shows met oude mannen in pak en jonge dames in bikini) Roma 56 (Italiaanse films uit de jaren 60) en gelukkig ook MTV (Spreek uit Emtivoe)) nu ook mag genieten van een Spaanse zender met continu Spaanse soaps en zowaar een Russische zender (of Macedonische of iets anders uit die regio). Jullie begrijpen wel dat ik de zon op mijn balkonnetje verkies boven de televisie.
.... Het lange weekend van 25-27 april (25 april is de Italiaanse bevrijdingsdag) ben ik met twee Franse collega's naar Toscane gegaan. Buiten dat dit een hele mooie regio is qua landschap, zijn ook de architectuur van de kerken en de wijn- en olijfolieproductie wereldberoemd. We verbleven in een agriturismo; een Middeleeuws kasteel zonder verwarming maar mét open haard. Midden in de bossen en tussen de heuvels, een welkome afwisseling van Latina. Omdat we met de auto waren hebben we veel van de omgeving gezien: o.a. Montepulciano, Pienza, Chianciano, Firenze (Florence) en Siena. Buiten dat we in Montepulciano van een glaasje wijn, pecorino en salami di cinghiale hebben genoten, heb ik hier ook bij buren van mijn ouders mijn viool kunnen ophalen! Vanaf nu maak ik dus goeie vrienden met mijn hotel-buren.
Die Toscaanse wijn lust ik wel....
Ons kasteeltje
Hele grote overdekte markt in hartje Firenze
De behulpzame Poolse fotograaf had niet helemaal door dat het een nòg leukere foto zou worden als ook de Duomo te zien zou zijn....
.... Op 1 mei is het Dag van de Arbeid, die in tegenstelling tot Nederland hier tot in de vroege uurtjes wordt gevierd. Overdag waren Jennifer (Nederlandse collega) en ik in een groep beland van een rondreizend Duits kerkkoor. Met oordopjes in en zappend langs de frequenties (hele hippe manier om met gids te sightsee-en, erg leerzaam om het begeleidend verhaal van de passerende Japanse groep te horen) hebben we iets meegekregen over het Colosseum en de kerk van St Clemente.
Onze groep (check vooral de hippe Duitse gids met rode paraplu)
Na deze leerzame middag zijn we richting St Giovanni di Laterano getogen om daar van het grote 1 mei concert te genieten. Duizenden Italianen, buitenlandse handelaren die zich met bier en fris door de menigte persen, een belofte voor internationale acts maar uiteindelijk alleen dé Italiaanse artiesten van dit moment. Ik voelde me eigenlijk al helemaal geintegreerd toen ik een paar liedjes verrassend genoeg kon meezingen! Heb ik toch goed opgelet bij Emtievoe en KissKissRadio...
Veelgehoorde leus tussen de optredens door: "Berlusconi pensa di merda!"
En na dit alles ben ik nog steeds niet tot aan vandaag aangekomen, want ik heb ook nog een bezoekje gebracht aan de dierentuin, heb gegeten en gedronken in de gezelligste buurt van Rome, heb een nieuwe collega verwelkomt en dat zijn nog maar een paar voorbeelden.
Jullie horen (en zien) het: ik verveel me niet!
Om te beginnen....
...Het weekend van 11-13 april kwam mijn klasgenootje Gerty (die bij Barilla in Parma stageloopt) gezellig naar Latina. Ondanks de logistieke problemen (en ik dacht dat het openbaar vervoer in Nederland al te wensen overliet....) toch een paar keer in Rome beland waar we van het lekkere weer hebben genoten. Als we allebei hard genoeg oefenen kunnen we volgend schooljaar lekker in het Italiaans converseren met elkaar!
Het bewijs ;)
Helaas was ook dat weekend mijn portemonnee gestolen in Rome. In mijn portemonnee zat mijn Nederlandse rijbewijs en omdat deze alleen in persoon in Nederland vervangen kan worden (en ik nog nèt niet vloeiend genoeg Italiaans kan om dit aan het lokale politiekorps uit te leggen), moeten mijn vakantieplannen drastisch wijzigen. Gelukkig heb ik intussen nieuwe bankpasjes ontvangen en zowaar binnen een week al een nieuwe codice fiscale! (is een soort Italiaans sofinummer) Af en toe verrast de Italiaanse overheid (eeeeellenlange bureaucratie) me: het kan dus ook snel!
... 16 april was ik door mijn baas uitgenodigd om deel te nemen aan een zakenetentje. Hoewel ik normaal niet zo goed met hem overweg kan, was hij een ander persoon: vol enthousiasme vertelde hij me onderweg in de auto over de geschiedenis van de omgeving, hoe de verschillende dorpjes aan hun naam komen, en af en toe ook wat dubieuzere commentaren over wat Mussolini allemaal voor goeds voor de regio heeft gedaan en de salsalessen die hij heeft genoten in zijn jongere jaren. In het visrestaurant in Latina Lido (strand!) heb ik van de locale specialiteiten genoten, samen met een internationaal, doch overwegend Nederlands gezelschap van Quality & Safety.
... Intussen waren mijn lieve ouders gearriveerd in Rome, die ik dan ook het lange weekend van 18-20 april heb opgezocht. Zelf hebben zij hier een fotoverslag. Dit was voor mij eigenlijk de eerste keer om flink te sightsee-en, dus we hebben lekker veel gezien. Nu vind je ook op elke straathoek in Rome minstens een heeeeele grote kerk met een ontzettende pracht en praal van binnen en buiten, dus er was genoeg te zien en doen. Ook heb ik onder het genot van een ijsje tijdens een heerlijke wandeling in Villa Borghese (gigantisch stadspark) mijn toekomstplannen besproken. Dat gaat toch altijd het best met paps en mams ;)
Na mijn ouders verder op te leiden in Italiaanse gewoonten (pizza eet je met je handen, cappuccino bestel je alleen voor 11 uur 's ochtends) was het al weer veel te snel tijd om de trein terug te nemen.
Het lekkerste ijs van Roma
.... Intussen was ik er in het hotel achter gekomen dat ik naast de fantastische Italiaanse kanalen (Natuurlijk RaiUno t/m RaiTre, Canale Italia (Italiaanse smartlappen en dubieuze shows met oude mannen in pak en jonge dames in bikini) Roma 56 (Italiaanse films uit de jaren 60) en gelukkig ook MTV (Spreek uit Emtivoe)) nu ook mag genieten van een Spaanse zender met continu Spaanse soaps en zowaar een Russische zender (of Macedonische of iets anders uit die regio). Jullie begrijpen wel dat ik de zon op mijn balkonnetje verkies boven de televisie.
.... Het lange weekend van 25-27 april (25 april is de Italiaanse bevrijdingsdag) ben ik met twee Franse collega's naar Toscane gegaan. Buiten dat dit een hele mooie regio is qua landschap, zijn ook de architectuur van de kerken en de wijn- en olijfolieproductie wereldberoemd. We verbleven in een agriturismo; een Middeleeuws kasteel zonder verwarming maar mét open haard. Midden in de bossen en tussen de heuvels, een welkome afwisseling van Latina. Omdat we met de auto waren hebben we veel van de omgeving gezien: o.a. Montepulciano, Pienza, Chianciano, Firenze (Florence) en Siena. Buiten dat we in Montepulciano van een glaasje wijn, pecorino en salami di cinghiale hebben genoten, heb ik hier ook bij buren van mijn ouders mijn viool kunnen ophalen! Vanaf nu maak ik dus goeie vrienden met mijn hotel-buren.
Die Toscaanse wijn lust ik wel....
Ons kasteeltje
Hele grote overdekte markt in hartje Firenze
De behulpzame Poolse fotograaf had niet helemaal door dat het een nòg leukere foto zou worden als ook de Duomo te zien zou zijn....
.... Op 1 mei is het Dag van de Arbeid, die in tegenstelling tot Nederland hier tot in de vroege uurtjes wordt gevierd. Overdag waren Jennifer (Nederlandse collega) en ik in een groep beland van een rondreizend Duits kerkkoor. Met oordopjes in en zappend langs de frequenties (hele hippe manier om met gids te sightsee-en, erg leerzaam om het begeleidend verhaal van de passerende Japanse groep te horen) hebben we iets meegekregen over het Colosseum en de kerk van St Clemente.
Onze groep (check vooral de hippe Duitse gids met rode paraplu)
Na deze leerzame middag zijn we richting St Giovanni di Laterano getogen om daar van het grote 1 mei concert te genieten. Duizenden Italianen, buitenlandse handelaren die zich met bier en fris door de menigte persen, een belofte voor internationale acts maar uiteindelijk alleen dé Italiaanse artiesten van dit moment. Ik voelde me eigenlijk al helemaal geintegreerd toen ik een paar liedjes verrassend genoeg kon meezingen! Heb ik toch goed opgelet bij Emtievoe en KissKissRadio...
Veelgehoorde leus tussen de optredens door: "Berlusconi pensa di merda!"
En na dit alles ben ik nog steeds niet tot aan vandaag aangekomen, want ik heb ook nog een bezoekje gebracht aan de dierentuin, heb gegeten en gedronken in de gezelligste buurt van Rome, heb een nieuwe collega verwelkomt en dat zijn nog maar een paar voorbeelden.
Jullie horen (en zien) het: ik verveel me niet!
maandag 21 april 2008
Korte update...
Met het schaamrood (of eigenlijk zijn ze gewoon rood van de zon) op mijn wangen zit ik hier achter de computer. Het is alweer bijna een maand geleden dat ik heb geschreven!
Een korte opsomming van wat er in de tussentijd is gebeurd: ik ben een weekje ziek geweest waarin er goed voor me is gezorgd door collega's, Gerty (klasgenootje dat in Parma stageloopt) is een weekendje langskomen, datzelfde weekend is mijn portemonnee gestolen in Rome, op mijn stage begint het nu eindelijk lekker druk te worden en afgelopen weekend heb ik mijn paps en mams in Rome opgezocht!
Ik zit dus nu met vernieuwde krachten (o.a. door de heerlijke dropjes) en een verbrand velletje (heeeeerlijk weer gehad!) in mijn labjas en met veiligheidsschoenen (weer een gewone maandag...) terug te denken aan een turbulente maand waarin ik steeds vloeiender Italiaans heb gepraat.
Binnenkort een uitgebreider verhaal met beeldmateriaal!
Ciao!
Een korte opsomming van wat er in de tussentijd is gebeurd: ik ben een weekje ziek geweest waarin er goed voor me is gezorgd door collega's, Gerty (klasgenootje dat in Parma stageloopt) is een weekendje langskomen, datzelfde weekend is mijn portemonnee gestolen in Rome, op mijn stage begint het nu eindelijk lekker druk te worden en afgelopen weekend heb ik mijn paps en mams in Rome opgezocht!
Ik zit dus nu met vernieuwde krachten (o.a. door de heerlijke dropjes) en een verbrand velletje (heeeeerlijk weer gehad!) in mijn labjas en met veiligheidsschoenen (weer een gewone maandag...) terug te denken aan een turbulente maand waarin ik steeds vloeiender Italiaans heb gepraat.
Binnenkort een uitgebreider verhaal met beeldmateriaal!
Ciao!
woensdag 2 april 2008
La vita è bella!
Aangezien een collega van mij deze week in Engeland is, en ik in de familietraditie treedt van op huizen en dieren passen van mensen die op vakantie zijn, bestaat mijn leven momenteel uit het volgende:
- Een huis in Middeleeuws Sermoneta (heerlijk contrast met het saaie hotel waar de hele nacht ambulances langscrossen en autoalarmen afgaan)
- Een nieuwe Fiat Panda waarmee ik dagelijks met raam open en onder begeleiding van de Arctic Monkeys de berg [zie foto voor auto en berg] op en af cross (heerlijk contrast met het afhankelijk zijn van anderen voor vervoer, hoewel de bijbehorende verplichtingen (om 6 uur 's ochtends collega's naar het vliegveld rijden) dan toch een klein nadeeltje zijn).
- Een kat om te verzorgen. Nu ben ik normaal niet zo zorgzaam, maar als je in je eentje in the middle of nowhere zit, zonder tv of mensen die vrijwillig op bezoek komen (vanwege de wereldreis dan hè) is zo'n kat eigenlijk best gezellig. Vanaf donderdag komt er bovendien ook het konijn van een Franse collega bij.
- Een keuken om in te koken, mét oven! Zo zal ik vanavond stampot koken met echte Unox Rookworst en heb ik al kunnen smullen van zelfgemaakte pizza. Grote verbetering op mijn 1 bij 2m (dit is niet overdreven) "keuken" in het hotel.
- Een gratis workout: Nadat ik mijn auto heb geparkeerd op de hoogst gelegen parkeerplaats mag ik nog 104 van deze gezellige traptreden oplopen:
(Vooral heel leuk als je 's ochtends beneden bij de auto bent en er achter komt dat je iets bent vergeten)
- Zon! Hoewel momenteel ook in Latina de zon schijnt, schijnt ie veel mooier in Sermoneta! Gevolg is helaas wel een lichtpaars velletje (waar je die kattennagels veel beter in voelt...) maar ik heb hoop dat ik misschien zowaar met een tintje donkerder dan wit terugkeer naar Nederland!
A prossima, ciao!
- Een huis in Middeleeuws Sermoneta (heerlijk contrast met het saaie hotel waar de hele nacht ambulances langscrossen en autoalarmen afgaan)
- Een nieuwe Fiat Panda waarmee ik dagelijks met raam open en onder begeleiding van de Arctic Monkeys de berg [zie foto voor auto en berg] op en af cross (heerlijk contrast met het afhankelijk zijn van anderen voor vervoer, hoewel de bijbehorende verplichtingen (om 6 uur 's ochtends collega's naar het vliegveld rijden) dan toch een klein nadeeltje zijn).
- Een kat om te verzorgen. Nu ben ik normaal niet zo zorgzaam, maar als je in je eentje in the middle of nowhere zit, zonder tv of mensen die vrijwillig op bezoek komen (vanwege de wereldreis dan hè) is zo'n kat eigenlijk best gezellig. Vanaf donderdag komt er bovendien ook het konijn van een Franse collega bij.
- Een keuken om in te koken, mét oven! Zo zal ik vanavond stampot koken met echte Unox Rookworst en heb ik al kunnen smullen van zelfgemaakte pizza. Grote verbetering op mijn 1 bij 2m (dit is niet overdreven) "keuken" in het hotel.
- Een gratis workout: Nadat ik mijn auto heb geparkeerd op de hoogst gelegen parkeerplaats mag ik nog 104 van deze gezellige traptreden oplopen:
(Vooral heel leuk als je 's ochtends beneden bij de auto bent en er achter komt dat je iets bent vergeten)
- Zon! Hoewel momenteel ook in Latina de zon schijnt, schijnt ie veel mooier in Sermoneta! Gevolg is helaas wel een lichtpaars velletje (waar je die kattennagels veel beter in voelt...) maar ik heb hoop dat ik misschien zowaar met een tintje donkerder dan wit terugkeer naar Nederland!
A prossima, ciao!
dinsdag 25 maart 2008
Bedankt voor die bloemen
Jawel, 24 uur nadat de Paus ervoor bedankte, heb ik in hoogsteigen persoon even gekeken hoe de bloemetjes erbij stonden!
En daarna uiteraard ook een bezoekje gebracht aan de Sint-Pieter. Voor velen waarschijnlijk een bekend plaatje, maar voor diegenen die dit staaltje katholicisme nog niet hebben kunnen aanschouwen:
En daarna uiteraard ook een bezoekje gebracht aan de Sint-Pieter. Voor velen waarschijnlijk een bekend plaatje, maar voor diegenen die dit staaltje katholicisme nog niet hebben kunnen aanschouwen:
dinsdag 11 maart 2008
De medische zorg...
Ergens vorig jaar stond er een artikel in Trouw over het stadziekenhuis in Rome, waar je je huisdier nog niet naar toe zou sturen. Na wat aparte verhalen te horen over de bedrijfsarts, ging ik dan ook met weinig vertrouwen naar de beste man. Ik kan namelijk 3 maanden na het incident op Utrecht Centraal nog steeds niet rennen en springen. Nu is dit met mijn sportgewoontes (nou ja, de nietbestaande dus) geen probleem, maar ik heb mijn Italiaanse collega's mijn aanwezigheid beloofd in hun beachvolleyballteam deze zomer.
De bedrijfsarts hoefde op magische wijze niet eens naar mijn enkel te kijken om te besluiten dat er röntgenfoto's gemaakt moesten worden. Vanochtend vertrok ik, met de tweetalige secretaresse, richting privékliniek.
Terwijl ik even dacht dat we een gemiddelde oostblokflat binnenliepen, suggereerden post-its op de deuren dat er zich een arts in de kamer erachter bevond. Na een uur wachten (okee, dit is dan weer een universeel verschijnsel) mocht ik meekomen naar een duister kamertje met een vriendelijke broeder. Hier stond een vooroorlogs röntgenapparaat te zoemen, waarmee een zestal foto's van beide enkels werden gemaakt. Ze zijn hier duidelijk scheutiger dan in Nederland. Na wederom een uur wachten kreeg ik een kort briefje in het Italiaans waarop stond: Er is niets abnormaals te zien op de foto's. Ik maak me geen illusies en dacht dan ook niet dat het veel toegevoegde waarde had om zelf te kijken (fooddesign en radiologie zijn toch zeer andere vakgebieden).
Toen ik op kantoor trots mijn zwartwitte plaatjes liet zien, was ik dan ook zeer verbaasd mijn mooie botsplinter te zien, nog altijd aanwezig maar sinds de foto's in Nederland verplaatst. Ik heb duidelijk mijn carrière in de zorg gemist...
Vrijdag ga ik proberen dit aan de bedrijfsarts uit te leggen. Ik ben benieuwd of ze eigen inbreng van de patiënt kunnen waarderen...
De bedrijfsarts hoefde op magische wijze niet eens naar mijn enkel te kijken om te besluiten dat er röntgenfoto's gemaakt moesten worden. Vanochtend vertrok ik, met de tweetalige secretaresse, richting privékliniek.
Terwijl ik even dacht dat we een gemiddelde oostblokflat binnenliepen, suggereerden post-its op de deuren dat er zich een arts in de kamer erachter bevond. Na een uur wachten (okee, dit is dan weer een universeel verschijnsel) mocht ik meekomen naar een duister kamertje met een vriendelijke broeder. Hier stond een vooroorlogs röntgenapparaat te zoemen, waarmee een zestal foto's van beide enkels werden gemaakt. Ze zijn hier duidelijk scheutiger dan in Nederland. Na wederom een uur wachten kreeg ik een kort briefje in het Italiaans waarop stond: Er is niets abnormaals te zien op de foto's. Ik maak me geen illusies en dacht dan ook niet dat het veel toegevoegde waarde had om zelf te kijken (fooddesign en radiologie zijn toch zeer andere vakgebieden).
Toen ik op kantoor trots mijn zwartwitte plaatjes liet zien, was ik dan ook zeer verbaasd mijn mooie botsplinter te zien, nog altijd aanwezig maar sinds de foto's in Nederland verplaatst. Ik heb duidelijk mijn carrière in de zorg gemist...
Vrijdag ga ik proberen dit aan de bedrijfsarts uit te leggen. Ik ben benieuwd of ze eigen inbreng van de patiënt kunnen waarderen...
zaterdag 8 maart 2008
Parkeren
En dit is de reden dat ik het eigenlijk prima vind dat ik geen auto heb hier!
De strategie in deze situatie: toeter voor minstens 1 minuut, neem een korte pauze, toeter weer voor minstens een minuut en blijf dit doen tot de eigenaar van een van de andere auto's verschijnt om wat ruimte te maken.
En nu is een fiets ook niet altijd het beste alternatief...
dinsdag 26 februari 2008
De vooroordelen van Italie geanalyseerd....
Ciao tutti!
Nu ik intussen al wat meer ingeburgerd ben, en mensen mij steeds vaker vragen: 'is het nou echt het Italie zoals je erover hoort??' is het hoog tijd om de waarheid naar boven te halen. Mijn excuses voor het incomplete overzicht, als jullie nog verzoekjes hebben voor mij om uit te zoeken: laat het vooral weten!
Vooroordeel: Italiaanse mannen zijn macho's
--> Dit klopt! De hoogste baas van de fabriek, een kleine man die altijd heel hard tegen iedereen schreeuwt om zijn punt duidelijk te maken, met zijn armen zwaait in de lucht om zijn argument nog wat kracht bij te zetten, voor wie alle werknemers stiekum een beetje bang zijn, raakt niet afgeleid van zijn belangrijkste taak: de deur voor mij openhouden... Als vrouw mag je natuurlijk ook nooit iets dragen, tillen of verschuiven want dat kan je tere rug niet aan. Er schijnt ook een relatie te zijn tussen de blondheid van je haar en de sterkte van je rug. En laat vooral niet merken dat je onafhankelijk kunt functioneren! Die discussie heb ik nu al te vaak gevoerd...
Vooroordeel: Italianen zijn geobsedeerd door pasta
--> Niet heel verrassend: dit klopt! Elke maaltijd heeft wel op de een of andere manier iets met pasta te maken. Als je aan elke willekeurige Italiaan vraagt: wat is je lievelingseten? 'pasta!'. Gewoon in het algemeen, geen voorkeur voor smaakjes, soorten, kleurtjes of bereidingswijze: pasta.
Vooroordeel: Voedsel (en vooral pasta dan hè) is de belangrijkste levensbehoefte
--> Dit klopt zeker. De meeste gezegdes hebben dan ook iets te maken met eten
(Al contadino non far sapere quanto è buono il formaggio con le pere: laat de boer niet weten hoe goed kaas is met peren; Quando si manga non si parla, perchè si combata con la morte: Praat niet als je eet, dat is vechten met de dood.
Esse nufesso qui dice male di macaruni: who speaks badly of macaroni is a fool.
Maar ook eenvoudiger: zo blank als een mozzarella, zo lelijk als een aardappel, etc) en tijdens mijn Italiaanse lessen heeft de lerares meer interesse in de recepten die ik heb gekookt dan de manier waarop ik ze in het Italiaans uitleg.
Vooroordeel: Italianen kunnen geen Engels
--> Klopt gedeeltelijk. De grote baas van de fabriek, zoals eerder beschreven, kan geen woord Engels en heeft er weinig boodschap aan dat ik zijn Italiaans niet helemaal snap. Als je dan de zeldzame Italiaan tegenkomt die wél Engels kan, moet je oppassen! Zo had ik laatst een 'tasting session' en ik liep vrolijk grapjes te maken met de Engelssprekende meneer naast me, die me heel geamuseerd aankeek over mijn commentaar op het hele gebeuren. Toen er een papiertje door de ruimte ging waar de belangrijke mensen hun handtekening voor goedkeuring opzetten (3 van de 25 aanwezigen), werd ook om de zijne gevraagd. Goed Engels = hoge functie. Nou ja, met uitzondering van de grote baas van de fabriek dan.
Vooroordeel: Italianen fietsen niet
--> Klopt niet! Jaja, die zagen jullie niet aankomen. Mijn nieuwe manier van voortbewegen in Latina is de fiets, en als je er eenmaal op zit zie je steeds meer mensen op de fiets! Met gevaar voor eigen leven waagt men zich op de randjes van de weg en bij kruispunten verzint men een creatieve route naar de overkant. Al verkeersregels negerend, vloekend naar auto's die mij geen ruimte geven, daarna gewoon ruimte claimend, voel ik me helemaal in mijn element.
A dopo!
Ciao ciao
Nu ik intussen al wat meer ingeburgerd ben, en mensen mij steeds vaker vragen: 'is het nou echt het Italie zoals je erover hoort??' is het hoog tijd om de waarheid naar boven te halen. Mijn excuses voor het incomplete overzicht, als jullie nog verzoekjes hebben voor mij om uit te zoeken: laat het vooral weten!
Vooroordeel: Italiaanse mannen zijn macho's
--> Dit klopt! De hoogste baas van de fabriek, een kleine man die altijd heel hard tegen iedereen schreeuwt om zijn punt duidelijk te maken, met zijn armen zwaait in de lucht om zijn argument nog wat kracht bij te zetten, voor wie alle werknemers stiekum een beetje bang zijn, raakt niet afgeleid van zijn belangrijkste taak: de deur voor mij openhouden... Als vrouw mag je natuurlijk ook nooit iets dragen, tillen of verschuiven want dat kan je tere rug niet aan. Er schijnt ook een relatie te zijn tussen de blondheid van je haar en de sterkte van je rug. En laat vooral niet merken dat je onafhankelijk kunt functioneren! Die discussie heb ik nu al te vaak gevoerd...
Vooroordeel: Italianen zijn geobsedeerd door pasta
--> Niet heel verrassend: dit klopt! Elke maaltijd heeft wel op de een of andere manier iets met pasta te maken. Als je aan elke willekeurige Italiaan vraagt: wat is je lievelingseten? 'pasta!'. Gewoon in het algemeen, geen voorkeur voor smaakjes, soorten, kleurtjes of bereidingswijze: pasta.
Vooroordeel: Voedsel (en vooral pasta dan hè) is de belangrijkste levensbehoefte
--> Dit klopt zeker. De meeste gezegdes hebben dan ook iets te maken met eten
(Al contadino non far sapere quanto è buono il formaggio con le pere: laat de boer niet weten hoe goed kaas is met peren; Quando si manga non si parla, perchè si combata con la morte: Praat niet als je eet, dat is vechten met de dood.
Esse nufesso qui dice male di macaruni: who speaks badly of macaroni is a fool.
Maar ook eenvoudiger: zo blank als een mozzarella, zo lelijk als een aardappel, etc) en tijdens mijn Italiaanse lessen heeft de lerares meer interesse in de recepten die ik heb gekookt dan de manier waarop ik ze in het Italiaans uitleg.
Vooroordeel: Italianen kunnen geen Engels
--> Klopt gedeeltelijk. De grote baas van de fabriek, zoals eerder beschreven, kan geen woord Engels en heeft er weinig boodschap aan dat ik zijn Italiaans niet helemaal snap. Als je dan de zeldzame Italiaan tegenkomt die wél Engels kan, moet je oppassen! Zo had ik laatst een 'tasting session' en ik liep vrolijk grapjes te maken met de Engelssprekende meneer naast me, die me heel geamuseerd aankeek over mijn commentaar op het hele gebeuren. Toen er een papiertje door de ruimte ging waar de belangrijke mensen hun handtekening voor goedkeuring opzetten (3 van de 25 aanwezigen), werd ook om de zijne gevraagd. Goed Engels = hoge functie. Nou ja, met uitzondering van de grote baas van de fabriek dan.
Vooroordeel: Italianen fietsen niet
--> Klopt niet! Jaja, die zagen jullie niet aankomen. Mijn nieuwe manier van voortbewegen in Latina is de fiets, en als je er eenmaal op zit zie je steeds meer mensen op de fiets! Met gevaar voor eigen leven waagt men zich op de randjes van de weg en bij kruispunten verzint men een creatieve route naar de overkant. Al verkeersregels negerend, vloekend naar auto's die mij geen ruimte geven, daarna gewoon ruimte claimend, voel ik me helemaal in mijn element.
A dopo!
Ciao ciao
vrijdag 15 februari 2008
En wat meer beeldmateriaal!
Momenteel zit ik in het huis van Carlo en Luca, waarvan die laatste nu een heerlijke Italiaanse maaltijd voor mij aan het koken is!
Nu ik alle foto's op de laptop heb gezet en hier het draadloze internet heb gerepareerd (de reden dat er nu voor mij gekookt wordt) is het hoog tijd wat foto's te plaatsen.
Op de foto met bovengenoemde heren...
Een doorkijkje in Sermonetta
Sermonetta vanaf de berg ernaast
Nu vragen jullie je misschien af waarom ik wel foto's van Sermonetta erop zet en niet van Latina. Latina is namelijk een hele lelijke moderne stad en brengt je niet echt in de Italië-spirit. Op een aantal minuten rijden zijn echter de meest idyllische bergdorpjes, dus mijn weekenden zijn goed gevuld!
Zo heb ik afgelopen weekend een wandeling door de bergen gemaakt, waarbij ik o.a. cactussen, olijfbomen, citrusbomen, wilde paarden en authentieke Italiaanse boeren heb gezien!
Ciao e a prossima!
Nu ik alle foto's op de laptop heb gezet en hier het draadloze internet heb gerepareerd (de reden dat er nu voor mij gekookt wordt) is het hoog tijd wat foto's te plaatsen.
Op de foto met bovengenoemde heren...
Een doorkijkje in Sermonetta
Sermonetta vanaf de berg ernaastNu vragen jullie je misschien af waarom ik wel foto's van Sermonetta erop zet en niet van Latina. Latina is namelijk een hele lelijke moderne stad en brengt je niet echt in de Italië-spirit. Op een aantal minuten rijden zijn echter de meest idyllische bergdorpjes, dus mijn weekenden zijn goed gevuld!
Zo heb ik afgelopen weekend een wandeling door de bergen gemaakt, waarbij ik o.a. cactussen, olijfbomen, citrusbomen, wilde paarden en authentieke Italiaanse boeren heb gezien!
Ciao e a prossima!
dinsdag 12 februari 2008
En dan eindelijk wat beeldmateriaal...
In de categorie: toeristisch!
Maar ja, dat mag natuurlijk in Rome....
Maar ja, dat mag natuurlijk in Rome....
vrijdag 8 februari 2008
Il scandaloso!!
Na frequentelijk de telefoonwinkel te bezoeken, met TIM te telefoneren en in het Italiaans tegen de helpdesk te schreeuwen, is het dan toch eindelijk gelukt:
mijn telefoon werkt!
Vanaf nu ben ik te bereiken op: +39 3388 919 820
Mijn Nederlandse telefoon heb ik ook nog regelmatig aan en voor de fanatiekelingen (of financiele overweging) ben ik in het hotel te bereiken op: +39 0773-66 39 66 (ben niet helemaal zeker van die eerste 0, degene die dit wel weet: laat het me weten!).
Dan krijg je de semi-Engelssprekende receptie aan de lijn, ik zit in kamer 226.
Ik verwacht nu natuurlijk heeeeeel veel enthousiaste smsjes en belletjes!
Ciao!
mijn telefoon werkt!
Vanaf nu ben ik te bereiken op: +39 3388 919 820
Mijn Nederlandse telefoon heb ik ook nog regelmatig aan en voor de fanatiekelingen (of financiele overweging) ben ik in het hotel te bereiken op: +39 0773-66 39 66 (ben niet helemaal zeker van die eerste 0, degene die dit wel weet: laat het me weten!).
Dan krijg je de semi-Engelssprekende receptie aan de lijn, ik zit in kamer 226.
Ik verwacht nu natuurlijk heeeeeel veel enthousiaste smsjes en belletjes!
Ciao!
donderdag 7 februari 2008
Middeleeuws Italie
Na een aantal dagen het verkeer geobserveerd te hebben durfden Maria (Zweeds) en ik het aan om met de auto naar Sermonetta te gaan, het Middeleeuwse dorpje waar Jennifer (Nederlands) woont. Dus nadat Lucca ons met veel waarschuwingen en twijfel in zijn ogen zijn sleutels en autopapieren overhandigde vertrokken we in zijn Fiat Panda naar de bergen.
Dit authentieke Italiaanse dorpje ligt halverwege een flinke bergpartij en is niet helemaal per auto te bereiken. Na al wat spannende momenten mee te maken bergopwaarts (in de tweede versnelling ging het echt maar net en zonder stuurbekrachtiging zijn die bochtjes met diepe diepe afgrond een uitdaging) moesten wij te voet verder.
De 104 traptreden omhoog waren goed te voelen op hoge hakken. Eenmaal in Jennifers huis (uitzicht op de kerk en de bergen, als je een beetje uit het raam hangt kun je de sinaasappels van de boom plukken) hebben we heerlijke tortellini gegeten.
De weg naar beneden werd spannender, aangezien er uiteraard geen verlichting is en de traptreden ook eigenlijk meer een soort losse, schots en scheve keien verzameling is. Er gaat het gerucht dat de omaatjes in Sermonetta speciale schoenen hebben want die kunnen de trappen op en af rennen terwijl ik er toch zeker 15 minuten over deed om veilig beneden te komen.
Daarna het bergafwaarts avontuur met de middeleeuwse auto van Lucca. De smalle, onverlichte en ongemarkeerde weg met diepe afgronden en stenen muurtjes op onlogische punten heeft mijn hart flink op de proef gesteld. Na ongeveer 5 bijna-doodervaringen toch in het hotel aangekomen.
Ik wacht nog even met autorijden hier....
Dit authentieke Italiaanse dorpje ligt halverwege een flinke bergpartij en is niet helemaal per auto te bereiken. Na al wat spannende momenten mee te maken bergopwaarts (in de tweede versnelling ging het echt maar net en zonder stuurbekrachtiging zijn die bochtjes met diepe diepe afgrond een uitdaging) moesten wij te voet verder.
De 104 traptreden omhoog waren goed te voelen op hoge hakken. Eenmaal in Jennifers huis (uitzicht op de kerk en de bergen, als je een beetje uit het raam hangt kun je de sinaasappels van de boom plukken) hebben we heerlijke tortellini gegeten.
De weg naar beneden werd spannender, aangezien er uiteraard geen verlichting is en de traptreden ook eigenlijk meer een soort losse, schots en scheve keien verzameling is. Er gaat het gerucht dat de omaatjes in Sermonetta speciale schoenen hebben want die kunnen de trappen op en af rennen terwijl ik er toch zeker 15 minuten over deed om veilig beneden te komen.
Daarna het bergafwaarts avontuur met de middeleeuwse auto van Lucca. De smalle, onverlichte en ongemarkeerde weg met diepe afgronden en stenen muurtjes op onlogische punten heeft mijn hart flink op de proef gesteld. Na ongeveer 5 bijna-doodervaringen toch in het hotel aangekomen.
Ik wacht nog even met autorijden hier....
vrijdag 1 februari 2008
Lijstjes....
Nu ik nog helemaal in de spirit ben van lijstjes maken (iedereen die op mijn kamer is geweest vlak voor mijn vertrek heeft hier vast nog een levendig beeld bij), leek het mij een mooi moment om een lijstje te maken van mijn eerste indrukken.
Dingen die mij meevallen:
- Het weer! Zelfs al is het nog hartje winter, hier heb ik al lekker de balkondeuren opengeslagen en loop ik rond zonder jas. Die uberhaupt nog aan de kapstok in Amersfoort hangt door mijn slaperige hoofd vlak voor vertrek...
- Het appartement! Na een paar weken met visioenen te zitten over gare hotelkamers en 6 maanden zelfs voor mn ontbijt uit eten te moeten, was mijn 'Residence' een goeie binnenkomer hier in Latina. Voor de liefhebbers staat mijn adres nu ook in de rechterbalk, kaartjes altijd welkom :)
- Het Italiaans! Hoewel ik dacht superslecht te zijn in Italiaans heb ik me eigenlijk heel aardig kunnen redden tot nu toe. Bovendien ga ik bij Unilever verder Italiaans leren! Alle buitenlandse werknemers krijgen hierin les en hoewel het eigenlijk niet in mijn stagecontract staat wilde mijn baas best een uitzondering maken. Dus over een maand komen de posts hier in het Italiaans natuurlijk!
- De collega's! Aangezien het bedrijf een internationaal team aan het opbouwen is, ben ik een van de vele nieuwe mensen op kantoor.
- Het eten! Toen ik de kantine inliep kreeg ik rillingen bij het bordje op de deur:..... Sodexho... voor mensen die de before en after foto's van Singapore hebben gezien is dit meteen duidelijk. Ik moet mijn mening over Sodexho echter herzien, want na een heerlijke pasta met saus van zeevruchten en een pizza met prosciutto en artisjokken zie ik de lunches met veel plezier tegemoet.
- De TV-programma's! Ook hier hebben ze CSI Miami en Lotto Weekend Millionaires... maar dan uiteraard nagesynchroniseerd en de Italiaanse versie van Robert ten Brink!! Erg entertaining...
Dingen die toch wel een beetje tegenvallen:
- Ik ben niet de spannendste attractie binnen Unilever of Latina. 2 weken voor mij is er namelijk een Zweeds meisje begonnen, die dunner, langer en blonder is dan ik!
- Net toen ik dacht dat het Italiaanse verkeer wel meeviel toen ik opgehaald werd van het vliegveld met een taxi, werden we aangereden! (Heel zachtjes maar hoor) Dit was op zich nog niet het ergste, wel dat de taxichauffeur rustig het kenteken van de andere auto opschreef. Ik had zo gehoopt op een dikke scene in het Italiaans, midden op de snelweg, met twee kleine mannetjes die met hun hand in de lucht de ergste dingen naar elkaar zouden roepen!
- De ijsjes in de ijsjesfabriek.... die zijn er namelijk niet!! Na een reorganisatie zit het ijs in Zuid-Italie en Engeland, en houden de mensen in Latina zich bezig met onder andere vissticks...
- Ik ben supertrots op mezelf dat ik meteen na aankomst in het hotel op pad ben gegaan om een SIMkaart te scoren in mijn beste Italiaans. Helemaal nadat dit direct lukte en ik de dag erna hoorde dat mijn voorgangers er minstens twee weken over hebben gedaan om de man van de SIMkaarten te overtuigen. Wilde ik lekker gaan bellen, zit mijn nummer nog niet in de lucht ofzo. Ik moet dus voor nog onbekende tijd gaan wachten tot ze mijn nummer in het netwerk opnemen!
Volgende keer meer....
Ciao!
Dingen die mij meevallen:
- Het weer! Zelfs al is het nog hartje winter, hier heb ik al lekker de balkondeuren opengeslagen en loop ik rond zonder jas. Die uberhaupt nog aan de kapstok in Amersfoort hangt door mijn slaperige hoofd vlak voor vertrek...
- Het appartement! Na een paar weken met visioenen te zitten over gare hotelkamers en 6 maanden zelfs voor mn ontbijt uit eten te moeten, was mijn 'Residence' een goeie binnenkomer hier in Latina. Voor de liefhebbers staat mijn adres nu ook in de rechterbalk, kaartjes altijd welkom :)
- Het Italiaans! Hoewel ik dacht superslecht te zijn in Italiaans heb ik me eigenlijk heel aardig kunnen redden tot nu toe. Bovendien ga ik bij Unilever verder Italiaans leren! Alle buitenlandse werknemers krijgen hierin les en hoewel het eigenlijk niet in mijn stagecontract staat wilde mijn baas best een uitzondering maken. Dus over een maand komen de posts hier in het Italiaans natuurlijk!
- De collega's! Aangezien het bedrijf een internationaal team aan het opbouwen is, ben ik een van de vele nieuwe mensen op kantoor.
- Het eten! Toen ik de kantine inliep kreeg ik rillingen bij het bordje op de deur:..... Sodexho... voor mensen die de before en after foto's van Singapore hebben gezien is dit meteen duidelijk. Ik moet mijn mening over Sodexho echter herzien, want na een heerlijke pasta met saus van zeevruchten en een pizza met prosciutto en artisjokken zie ik de lunches met veel plezier tegemoet.
- De TV-programma's! Ook hier hebben ze CSI Miami en Lotto Weekend Millionaires... maar dan uiteraard nagesynchroniseerd en de Italiaanse versie van Robert ten Brink!! Erg entertaining...
Dingen die toch wel een beetje tegenvallen:
- Ik ben niet de spannendste attractie binnen Unilever of Latina. 2 weken voor mij is er namelijk een Zweeds meisje begonnen, die dunner, langer en blonder is dan ik!
- Net toen ik dacht dat het Italiaanse verkeer wel meeviel toen ik opgehaald werd van het vliegveld met een taxi, werden we aangereden! (Heel zachtjes maar hoor) Dit was op zich nog niet het ergste, wel dat de taxichauffeur rustig het kenteken van de andere auto opschreef. Ik had zo gehoopt op een dikke scene in het Italiaans, midden op de snelweg, met twee kleine mannetjes die met hun hand in de lucht de ergste dingen naar elkaar zouden roepen!
- De ijsjes in de ijsjesfabriek.... die zijn er namelijk niet!! Na een reorganisatie zit het ijs in Zuid-Italie en Engeland, en houden de mensen in Latina zich bezig met onder andere vissticks...
- Ik ben supertrots op mezelf dat ik meteen na aankomst in het hotel op pad ben gegaan om een SIMkaart te scoren in mijn beste Italiaans. Helemaal nadat dit direct lukte en ik de dag erna hoorde dat mijn voorgangers er minstens twee weken over hebben gedaan om de man van de SIMkaarten te overtuigen. Wilde ik lekker gaan bellen, zit mijn nummer nog niet in de lucht ofzo. Ik moet dus voor nog onbekende tijd gaan wachten tot ze mijn nummer in het netwerk opnemen!
Volgende keer meer....
Ciao!
zondag 20 januari 2008
Bijna onderweg...
Vandaag is het nog precies 9 nachtjes slapen voor ik in het vliegtuig naar Rome zit!
Nu eerst mijn kamerinhoud in een paar dozen proppen en deze weblog opstarten...
Ik hoop met enige regelmaat mijn Italiaanse belevenissen hier te verwoorden, voor zover zo'n avontuur natuurlijk in een paar woorden te bevatten is...
De volgende post is vanuit Latina!
Liefs Lieke
Nu eerst mijn kamerinhoud in een paar dozen proppen en deze weblog opstarten...
Ik hoop met enige regelmaat mijn Italiaanse belevenissen hier te verwoorden, voor zover zo'n avontuur natuurlijk in een paar woorden te bevatten is...
De volgende post is vanuit Latina!
Liefs Lieke
Abonneren op:
Posts (Atom)
