De vooroordelen van Italie geanalyseerd....

Ciao tutti!

Nu ik intussen al wat meer ingeburgerd ben, en mensen mij steeds vaker vragen: 'is het nou echt het Italie zoals je erover hoort??' is het hoog tijd om de waarheid naar boven te halen. Mijn excuses voor het incomplete overzicht, als jullie nog verzoekjes hebben voor mij om uit te zoeken: laat het vooral weten!

Vooroordeel: Italiaanse mannen zijn macho's
--> Dit klopt! De hoogste baas van de fabriek, een kleine man die altijd heel hard tegen iedereen schreeuwt om zijn punt duidelijk te maken, met zijn armen zwaait in de lucht om zijn argument nog wat kracht bij te zetten, voor wie alle werknemers stiekum een beetje bang zijn, raakt niet afgeleid van zijn belangrijkste taak: de deur voor mij openhouden... Als vrouw mag je natuurlijk ook nooit iets dragen, tillen of verschuiven want dat kan je tere rug niet aan. Er schijnt ook een relatie te zijn tussen de blondheid van je haar en de sterkte van je rug. En laat vooral niet merken dat je onafhankelijk kunt functioneren! Die discussie heb ik nu al te vaak gevoerd...

Vooroordeel: Italianen zijn geobsedeerd door pasta
--> Niet heel verrassend: dit klopt! Elke maaltijd heeft wel op de een of andere manier iets met pasta te maken. Als je aan elke willekeurige Italiaan vraagt: wat is je lievelingseten? 'pasta!'. Gewoon in het algemeen, geen voorkeur voor smaakjes, soorten, kleurtjes of bereidingswijze: pasta.

Vooroordeel: Voedsel (en vooral pasta dan hè) is de belangrijkste levensbehoefte
--> Dit klopt zeker. De meeste gezegdes hebben dan ook iets te maken met eten
(Al contadino non far sapere quanto è buono il formaggio con le pere: laat de boer niet weten hoe goed kaas is met peren; Quando si manga non si parla, perchè si combata con la morte: Praat niet als je eet, dat is vechten met de dood.
Esse nufesso qui dice male di macaruni: who speaks badly of macaroni is a fool.
Maar ook eenvoudiger: zo blank als een mozzarella, zo lelijk als een aardappel, etc) en tijdens mijn Italiaanse lessen heeft de lerares meer interesse in de recepten die ik heb gekookt dan de manier waarop ik ze in het Italiaans uitleg.

Vooroordeel: Italianen kunnen geen Engels
--> Klopt gedeeltelijk. De grote baas van de fabriek, zoals eerder beschreven, kan geen woord Engels en heeft er weinig boodschap aan dat ik zijn Italiaans niet helemaal snap. Als je dan de zeldzame Italiaan tegenkomt die wél Engels kan, moet je oppassen! Zo had ik laatst een 'tasting session' en ik liep vrolijk grapjes te maken met de Engelssprekende meneer naast me, die me heel geamuseerd aankeek over mijn commentaar op het hele gebeuren. Toen er een papiertje door de ruimte ging waar de belangrijke mensen hun handtekening voor goedkeuring opzetten (3 van de 25 aanwezigen), werd ook om de zijne gevraagd. Goed Engels = hoge functie. Nou ja, met uitzondering van de grote baas van de fabriek dan.

Vooroordeel: Italianen fietsen niet
--> Klopt niet! Jaja, die zagen jullie niet aankomen. Mijn nieuwe manier van voortbewegen in Latina is de fiets, en als je er eenmaal op zit zie je steeds meer mensen op de fiets! Met gevaar voor eigen leven waagt men zich op de randjes van de weg en bij kruispunten verzint men een creatieve route naar de overkant. Al verkeersregels negerend, vloekend naar auto's die mij geen ruimte geven, daarna gewoon ruimte claimend, voel ik me helemaal in mijn element.

A dopo!

Ciao ciao