Na een aantal dagen het verkeer geobserveerd te hebben durfden Maria (Zweeds) en ik het aan om met de auto naar Sermonetta te gaan, het Middeleeuwse dorpje waar Jennifer (Nederlands) woont. Dus nadat Lucca ons met veel waarschuwingen en twijfel in zijn ogen zijn sleutels en autopapieren overhandigde vertrokken we in zijn Fiat Panda naar de bergen.
Dit authentieke Italiaanse dorpje ligt halverwege een flinke bergpartij en is niet helemaal per auto te bereiken. Na al wat spannende momenten mee te maken bergopwaarts (in de tweede versnelling ging het echt maar net en zonder stuurbekrachtiging zijn die bochtjes met diepe diepe afgrond een uitdaging) moesten wij te voet verder.
De 104 traptreden omhoog waren goed te voelen op hoge hakken. Eenmaal in Jennifers huis (uitzicht op de kerk en de bergen, als je een beetje uit het raam hangt kun je de sinaasappels van de boom plukken) hebben we heerlijke tortellini gegeten.
De weg naar beneden werd spannender, aangezien er uiteraard geen verlichting is en de traptreden ook eigenlijk meer een soort losse, schots en scheve keien verzameling is. Er gaat het gerucht dat de omaatjes in Sermonetta speciale schoenen hebben want die kunnen de trappen op en af rennen terwijl ik er toch zeker 15 minuten over deed om veilig beneden te komen.
Daarna het bergafwaarts avontuur met de middeleeuwse auto van Lucca. De smalle, onverlichte en ongemarkeerde weg met diepe afgronden en stenen muurtjes op onlogische punten heeft mijn hart flink op de proef gesteld. Na ongeveer 5 bijna-doodervaringen toch in het hotel aangekomen.
Ik wacht nog even met autorijden hier....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Wat leuk, een blog! Je vermaakt je dus wel in Italië. Heb net op GoogleMaps gezien dat het 72 km zuidelijk ligt van Rome. Ben wel jaloers hoor, lekker weekendjes weg met de Fiat Panda inderdaad naar leuke Italiaanse stadjes en lekker eten... Verrukkelijk.
Ik heb je blog gebookmarked, ik wens je een hele leuke en leerzame 6 maanden toe!
Een reactie posten