Ergens vorig jaar stond er een artikel in Trouw over het stadziekenhuis in Rome, waar je je huisdier nog niet naar toe zou sturen. Na wat aparte verhalen te horen over de bedrijfsarts, ging ik dan ook met weinig vertrouwen naar de beste man. Ik kan namelijk 3 maanden na het incident op Utrecht Centraal nog steeds niet rennen en springen. Nu is dit met mijn sportgewoontes (nou ja, de nietbestaande dus) geen probleem, maar ik heb mijn Italiaanse collega's mijn aanwezigheid beloofd in hun beachvolleyballteam deze zomer.
De bedrijfsarts hoefde op magische wijze niet eens naar mijn enkel te kijken om te besluiten dat er röntgenfoto's gemaakt moesten worden. Vanochtend vertrok ik, met de tweetalige secretaresse, richting privékliniek.
Terwijl ik even dacht dat we een gemiddelde oostblokflat binnenliepen, suggereerden post-its op de deuren dat er zich een arts in de kamer erachter bevond. Na een uur wachten (okee, dit is dan weer een universeel verschijnsel) mocht ik meekomen naar een duister kamertje met een vriendelijke broeder. Hier stond een vooroorlogs röntgenapparaat te zoemen, waarmee een zestal foto's van beide enkels werden gemaakt. Ze zijn hier duidelijk scheutiger dan in Nederland. Na wederom een uur wachten kreeg ik een kort briefje in het Italiaans waarop stond: Er is niets abnormaals te zien op de foto's. Ik maak me geen illusies en dacht dan ook niet dat het veel toegevoegde waarde had om zelf te kijken (fooddesign en radiologie zijn toch zeer andere vakgebieden).
Toen ik op kantoor trots mijn zwartwitte plaatjes liet zien, was ik dan ook zeer verbaasd mijn mooie botsplinter te zien, nog altijd aanwezig maar sinds de foto's in Nederland verplaatst. Ik heb duidelijk mijn carrière in de zorg gemist...
Vrijdag ga ik proberen dit aan de bedrijfsarts uit te leggen. Ik ben benieuwd of ze eigen inbreng van de patiënt kunnen waarderen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Meis! Je hebt wel weer genoeg straling in beide enkels voor de komende 7 jaar, dus voorlopig maar niks breken daar op een gammel fietsje.. Succes met alle mooie doch ingewikkeld doende vreemde italianen en misschien moeten we eens msnen voor de nodige detail uitwisseling.
Kus Bernadette
Misschien dat je dan ook beter eventuele operaties gewoon zelf uit kunt voeren, denk je niet? Flesje wodka achterover tikken, scalpel erbij en gaan met de banaan.
x Maaike
Hoi Lieks,
Laat even weten wat de bedrijfsarts zegt... Pff hoop niet dat je nog lang met je voet zit. Heb je er nog veel last van? Hoop dat het allemaal goed komt voor het volleybal toernooi. Ha dan hebben die Italianen tenminste iemand in hun team die boven het net uit kan komen! Hoop dat alles verder goed met je gaat.
Liefs Bess
Een reactie posten